Rozbicie dzielnicowe Królestwa Jeżyckiego
Po śmierci Jeżona Otyłego żaden z jego trzech synów z pierwszego miotu – ani Jeżon Rozpustny, ani Jeżdżej Okrutny, ani nawet najmłodszy i najmądrzejszy z nich Jeżynek – nie zdołał skupić władzy w jednym ręku i dziedziczne terytorium Jeżonów zostało podzielone. Rozpustny otrzymał Las razem z Osiedlem Mieszkaniowym, Jeżdżej władał nad Jeziorem Południowym i okolicami, Jeżynkowi przypadła Dolina Graniczna. Tereny północne, ku Jezdni, zostały poddane wspólnemu protektoratowi. Między braćmi nie zapanował jednak stały pokój i w 2005 roku dwaj starsi doprowadzili do niewybudzenia beniaminka. Rozpustny otrzymał w nowym podziale Jezdnię, Okrutny Dolinę Graniczną na Wschodzie. Następnie Okrutny wygnał starszego brata – ten zakończył życie w biznesie jeżykowym i spadł ze schodów po ośmiogodzinnej sesji zdjęciowej do Kalendarza Ogrodnika, tak był nafaszerowany barbituranami. Jeżdżej Okrutny jednakże nie mógł się długo cieszyć panowaniem nad całym królestwem. Nie potrafił spłacić pożyczek zagranicznych zaciągniętych na wojnę z braćmi, podniósł podatki dla małych firm i wiosną 2008 roku wybuchła jeżykowa rewolucja pod wodzą
Oliwieża Krom Dobrego
Naprzeciw królewskiego wojska, dowodzonego przez hrabiego Mścijeża stanęła Armia Nowego Jeża, złożona głównie z wolnych jeżyków specjalizujących się w ostrzeliwaniu z katapult wroga jabłkami zza zasłony z tarcz kolczastych. Rozniosły one armię królestwa w pył. Ciała króla Okrutnego nigdy nie odnaleziono, co spowodowało narodziny legendy o Jeżu Wiecznym Tułaczu. Krom Dobrego ustabilizował stan finansów królestwa poprzez parcelację Lasu na działki inwestycyjne, podpisał traktaty pokojowe z ościennymi królestwami, a przede wszystkim powołał pierwszy w historii Jeżopolonii parlament. Mimo gorących próśb poddanych nie przyjął korony, do końca życia sprawując władzę jako Pierwszy z Równych Jeżyków. Pierwszy kawaler Orderu Kolca Pierwszej Klasy z Jabłkiem. Po jego śmierci w 2011 roku nastąpiła restauracja monarchii, choć w nowej formule. Na tron wstąpił
Jeżysław I Obcy
Pochodził z bocznej linii Jeżonów, jednak w prostej linii był prapraprawnukiem Jeżona I Groźnego, który jedną ze swoich córek wydał za władcę jeżów pigmejskich. Na tron wstąpił pod szeregiem warunków i w ten sposób dotychczasowa monarchia absolutna przekształciła się w konstytucyjną. Nie znał nawet jęzka fajnojeżyckiego, jednak już po półrocznym pobycie był w stanie cytować wielkie dzieła jeżyckiej literatury, w tym „Toksynę” Sławka Jeżystowskiego, szczytowe arcydzieło jeżykowego postpostmodernizmu. Przebudował Zamek Kolczasty, unowocześniając jego komnaty, przede wszystkim nadając frontonowi efektowną neoklasycystyczną formę. Był wielkim orędownikiem akcesji Jeżypospolitej do Unii Jeżykowej, co stało się faktem za rzędów jego syna
Jeżysława II Roztropnego
zimą 2016 roku. Spowodowało to masową migrację, szczególnie najmłodszych i najlepiej wykształconych jeży, ustabilizowało jednak sytuację społeczno-ekonomiczną Królestwa. I to pomimo naprzemiennych rządów jeżyka Donalda i jeżyka Kaczora, nienawidzących się od czasów wczesnego przedszkola. Kanclerze królestwa, mimo iż skłóceni ze sobą, musieli ulec autorytetowi królewskiemu. Do zeszłego roku udało się ukończyć inwestycje infrastrukturalne w okolicy Jezdni, dzięki ekologicznym ustaleniom Unii Jeżyckiej, wstrzymano ekspansję Osiedla Mieszkaniowego. Problemem pozostaje dalsze wysychanie Jeziora Południowego, spowodowane upadkiem pobliskiej Ludzkiej Kopalni. Dynastia mogła się cieszyć, w zeszłym miesiącu, pierwszym miotem królewskim. W przyszłym roku są planowane huczne obchodu 50 lecia Królestwa. A to wszystkie w rytmie jeżyckiego HardBassu.
TCH Kultur 