Scenariusze

I.

– Skasowaliście konta?

– Tak jest, panie ministrze – Dwaj mężczyźni stuknęli obcasami unisono.

– Pokażcie komórki.

– Do tych zadań nie potrzebujemy ekspertów, a ludzi kompletnie bez zasad, sam osad na mętnym dnie sprawiedliwości. – Minister słynął z brawurowych porównań.

– Tak jest, panie ministrze. – Dwaj mężczyźni zderzyli się głowami kiwając entuzjastycznie z potwierdzeniem.

– I trafiło na Was.

II.

Tąpnęło i ziemia posypała się z hurkotem. R. zaczął kopać gorączkowo, aż wyciągnął drugiego mężczyznę.

– Marcin, miałeś stemplować!

Ten już ledwie dychał, a jednak wskazywał oczami na jakiś przedmiot tuż obok. Jedynie R., obdarzony po przodkach nietoperzym wzrokiem, mógł to coś dostrzec.

Pieczątka.

W wapnie.

III.

Coś, nie mylić należy z Cusiem, chrobotało pod stołem w niegdyś, dawno temu, inteligenckiej kuchni jednego ze szczecińskich mieszkań w bloku z wielkiej płyty.

Wtuleni w siebie chrapali w najlepsze dwaj mężczyźni. Jeden niegdyś piękny, drugi, jakby to ująć z całą delikatnością, wręcz przeciwnie.

Nie mieli kaca już od miesiąca. Ciągle pijani. Cuchnęli na dwa piętra. Jak komornicy na przednówku.

Sąsiedzi wezwali policję i nawet ekipę TVP, programu „Alarm”, wyczulonego na wszelką niesprawiedliwość w prawie, choć nie sprawiedliwości..

Nic się nie dało zrobić. Objęci leżeli. Immunitetem.

IV.

„Oto przed państwem on, legenda lat 90. z zespołem towarzyszącym.

Potęęęęęęęęęęęęęężna Poooooooooooodkowa!”

Łysy pięćdziesięciolatek z kucykiem, w koszulce Dark Throne, nawet nie udawał entuzjazmu.

Z głośników Mega Clubu, który też nie był tam, gdzie dawniej, popłynęły bity skradzione słynnemu Teielte i rozległ się ryk zarzynanego łosia.

To R. ukazał światu swe legendarne możliwości wokalne.

Dwie smętne maturzystki kiwały się radośnie pod sceną. Maturzystki z 96 roku.

V.

– W końcu możemy być razem – I dłonie mężczyzn splotły się z czułością.

Nad oceanem zachodziły dwa słońca, a ślepy ptaah latał nad kochankami uwolnionymi od społecznych konwenansów i moralnych zahamowań.