Autoerotyzm w czasach zarazy

Dzień 1

Mam wi-fi, żel (antybakteryjny) i półki pełne makaronu. Przetrwam.

Dzień 2

Bachusie, bogu rozkoszy, krocz ze mną!

Dzień 3

Skończył się żel.

Dzień 7

W byciu Ślązakiem najśmieszniejsze i najtragiczniejsze zarazem jest to, że wszystkie stereotypy na nasz temat są prawdziwe. Jesteśmy upierdliwi, zakompleksieni, katoliccy bardziej od Irlandczyków, rodzinni jak Kościół święty, aldikowo proniemieccy i rodzimy się z pyłem węglowym wokół oczu. Tolerancyjni jak każdy biały Europejczyk z klasy średniej. Nikogo tak nienawidzimy jak siebie. Samych. Niezmiennie urażona niewinność. Śmieszne z nas bestie. Ale bestie.

Wykastrowane mentalnie przez rodziców najpóźniej w drugim roku życia.

Dzień 8

Mam odciski. Nie tylko na obu dłoniach.

Dzień 9

Skończył się makaron.

Dzień 13

Gwardia umiera, ale nie poddaje się. À Montréal.

Dzień 14

Merde!